Nog twee weken te gaan...

Even wat feitjes op een rij over Tanzania:
* Tanzania heeft 24 miljoen inwoners
* Mensen worden hier gemiddeld 42 jaar oud
* 35% is HIV besmet
* Meer dan 12 miljoen inwoners heeft geen toegang tot schoon water
* Slechts 20% van de bevolking heeft sanitaire voorzieningen
* Slechts 12% van de bevolking heeft elektriciteit
* Gemiddeld verdient men hier bijna een euro per dag

Ik ben nu drie weken in Tanzania en verbaas me nog steeds over bepaalde dingen. Tanzania is een prachtig land en staat bekend als niet heel arm, maar waar het geld dan is vraag ik me af. De politie is hier corrupt en de mensen leven in soort hutjes van soms maar 1 bij 1 meter.


Ik merkte pas echt hoe arm het was toen ik meehielp met het Foster Program. Bij het Foster Program worden weeskinderen, in de meeste gevallen jongens omdat de meisjes in het weeshuis geplaats kunnen worden, in andere gezinnen geplaatst en in ruil daarvan krijgt het gezin een financiële vergoeding en eten. In andere dorpen brachten we maiszetmeel zodat de gezinnen Ugali kunnen eten het komende halfjaar. Ugali is niet meer dan maiszetmeel gemixt met water en dat eten de mensen hier vaak drie keer per dag omdat rijst vaak te duur is. Ieder gezin kreeg 20kg maiszetmeel en daar moeten ze het komende halfjaar meedoen. Deze dorpen waren nog armer dan Ilula en daar schok ik wel van. Aan de andere kant waren de mensen super vriendelijk en vrolijk.

De impact van het IOP is goed te merken in Ilula, het dorpje waar ik verblijf. Het dorp heeft scholen en winkeltjes. Echter kan je in de winkels niks van luxe producten kopen zoals chips en dergelijke maar wel rijst en suiker. Het IOP biedt ook werkgelegenheid in Ilula tegen betere salarissen dan ze hier gewend zijn. In plaats van een euro per dag of zelfs minder verdienen ze hier gemiddeld twee euro per dag. Dat lijkt heel weinig en dat is het ook maar hierdoor hebben ze wel de luxe positie om elektriciteit te hebben.

Men leeft hier van zonsopgang, ongeveer 6:00 uur, tot zonsondergang, 19:00 uur. In de avond is hier niets te doen en naar buiten gaan mag niet omdat het gevaarlijk is in het donker. In het weeshuis eten we om 19:00 uur daarna spelen we vaak een potje kaarten met de andere vrijwilligers en dan is het bedtijd. Het werk dat men hier doet is allemaal heel fysiek omdat ze nergens machines voor hebben. Echt alles wordt hier met de hand gedaan en je merkt dat de mensen zowel mentaal als fysiek veel sterker zijn dan de gemiddelde Europeaan.

Men heeft ook echt door dat ze arm zijn en zien het belang van studeren ook echt. Toch zijn de mensen vrolijk, vriendelijk en behulpzaam. Ook al hebben ze geen geld, toch willen ze alles delen. De mensen lopen hier in oude en kapotte kleding en niemand maakt zich er druk om. Ze hebben immers kleren. Dat is heel mooi om te zien. Tanzania is arm maar vredig. En zoals Enika zei: “Ik ben liever arm dan dat ik moet leven in een land waar oorlog is….
Vorig weekend ben ik samen met Eline en Elvira, twee andere Nederlandse vrijwilligers, op Safari geweest bij National Park Ruaha. Na een aantal obstakels onderweg(lekke banden, aanrijding met hond en een weg die ineens onder water stond) naar Ruaha kwamen we daar vrijdag rond 12 uur aan. Dat was even een mooie afwisseling na twee weken in het weeshuis te hebben gezeten en bijna alleen maar armoede om je heen te hebben gezien, slecht eten, slechte hygiëne om je heen en koude douches. De Safari was één en al luxe. Er was een heerlijk zachte bed, warm water (wat rook naar rotte eieren) en heerlijk eten. Er was geen elektriciteit maar het eten en het warme water maakte dit echt een super weekend want ja ineens kan je die kleine dingen zo ontzettend waarderen. Vanuit onze lodge hadden we een super mooi uitzicht op de rivier waar de nijlpaarden liggen.


Zowel vrijdag als zaterdag hebben we een gamedrive gedaan en we hoopte heel erg dat we leeuwen konden zien maar we wisten dat de kans heel klein was omdat Ruaha niet echt bekend staat om de katachtige en de vrijwilligers voor ons geen enkele leeuw hebben gezien. We zagen olifanten, Giraffen, Zebra’s, Aapjes en diverse andere dieren van heel dichtbij. Tegen het einde van de eerste dag zagen we ineens een leeuw. We stonden zelfs op twee meter afstand en de leeuw leidde ons vervolgend naar een groep leeuwinnen en welpjes. Onze gids vertelde ons dat leeuwen eigenlijk luie beesten zijn. De leeuwinnen gaan namelijk op jacht naar voedsel en vervolgens eten eerst de leeuwen, dan de welpjes en de leeuwinnen eten als laatst. Nooit geweten. Het was een zeer geslaagde Safari en zondag ochtend na het ontbijt was het weer tijd om naar Ilula te vertrekken. Back to reality.
Bijna iedere ochtend help ik op de Preschool en in de middag doe ik andere dingen. Maandag was het weer tijd om in de tuin te helpen. Daar werkt een man van 30 die getrouwd is en een dochter heeft maar die door financiële redenen niet bij elkaar wonen. Een bus ticket kost slechts 6 euro maar dat kan hij zich maximaal één keer per maand veroorloven. Hij leert me veel over de Tanzaniaanse cultuur en over hoe zijn salaris besteed wordt. Men betaald hier ongeveer TSH 10.000 (5 euro) voor het huren van een “huisje”, TSH 10.000 voor electra. Dan koopt hij wat eten en als hij geluk heeft kan hij die maand naar zijn vrouw en dochter. En ondanks dat is deze man ontzettend vrolijk en dankt hij God, wat ze zijn hier allemaal ontzettend gelovig, iedere dag voor alles wat hij heeft. Dat is eigenlijk heel mooi om te zien….